(DN 27.6-처음에 대한 앎 경, 덩굴식물의 출현) aggaññasuttaṃ, padālatāpātubhāvo
4. aggaññasuttaṃ, padālatāpātubhāvo (DN 27.6-처음에 대한 앎 경, 덩굴식물의 출현)
124. “bhūmipappaṭake antarahite padālatā pāturahosi, seyyathāpi nāma kalambukā, evameva pāturahosi. sā ahosi vaṇṇasampannā gandhasampannā rasasampannā, seyyathāpi nāma sampannaṃ vā sappi sampannaṃ vā navanītaṃ evaṃvaṇṇā ahosi. seyyathāpi nāma khuddamadhuṃ aneḷakaṃ, evamassādā ahosi.
대지의 조각들이 사라졌을 때 덩굴식물이 나타났다. 예를 들면, 풀처럼, 그렇게 나타났다. 그것은 색깔을 가지고, 냄새를 가지고, 맛을 가졌는데, 예를 들면, 정제된 버터거나 생 버터가 갖춘 것과 같은 색깔이 되었다. 예를 들면, 순수한 꿀과 같은 그런 달콤함이 있었다.
“atha kho te, vāseṭṭha, sattā padālataṃ upakkamiṃsu paribhuñjituṃ. te taṃ paribhuñjantā taṃbhakkhā tadāhārā ciraṃ dīghamaddhānaṃ aṭṭhaṃsu. yathā yathā kho te, vāseṭṭha, sattā padālataṃ paribhuñjantā taṃbhakkhā tadāhārā ciraṃ dīghamaddhānaṃ aṭṭhaṃsu, tathā tathā tesaṃ sattānaṃ bhiyyosomattāya kharattañceva kāyasmiṃ okkami, vaṇṇavevaṇṇatā ca paññāyittha. ekidaṃ sattā vaṇṇavanto honti, ekidaṃ sattā dubbaṇṇā. tattha ye te sattā vaṇṇavanto, te dubbaṇṇe satte atimaññanti — ‘mayametehi vaṇṇavantatarā, amhehete dubbaṇṇatarā’ti. tesaṃ vaṇṇātimānapaccayā mānātimānajātikānaṃ padālatā antaradhāyi.
그러자 와셋타여, 그 중생들은 덩굴식물을 먹기 위해 부수었다. 그것을 음식으로 그것을 자량(資糧)으로 하는 그 중생들은 덩굴식물을 먹으면서 오랫동안 긴 시간을 머물렀다. 와셋타여, 그것을 음식으로 그것을 자량(資糧)으로 하는 그 중생들이 덩굴식물을 먹으면서 오랫동안 긴 시간을 머물 때 그 중생들의 몸은 더욱더 많이 거칠어지고, 좋은 색깔과 나쁜 색깔이 알려졌다. 어떤 중생은 피부색이 좋았고, 어떤 중생은 피부색이 나빴다. 그때 피부색이 좋은 중생들은 피부색이 나쁜 중생들을 멸시했다. ㅡ ‘우리는 그들보다 피부색이 더 좋다. 그들은 우리보다 피부색이 더 나쁘다.’라고. 그들에게 피부색에 의한 멸시를 조건으로 자만과 오만이 생겨나자 덩굴식물이 사라졌다.
“padālatāya antarahitāya sannipatiṃsu. sannipatitvā anutthuniṃsu — ‘ahu vata no, ahāyi vata no padālatā’ti! tadetarahipi manussā kenaci dukkhadhammena phuṭṭhā evamāhaṃsu — ‘ahu vata no, ahāyi vata no’ti! tadeva porāṇaṃ aggaññaṃ akkharaṃ anusaranti, na tvevassa atthaṃ ājānanti.
덩굴식물이 사라지자 함께 모였다. 함께 모인 뒤 ‘참으로 우리는 되었다. 참으로 우리는 버려졌다, 덩굴식물이여.’라며 울부짖었다. 그것 때문에 지금도 무엇인가 괴로운 것에 닿은 사람들은 이렇게 말한다. ㅡ ‘참으로 우리는 되었다. 참으로 우리는 버려졌다.’라고. 그들은 옛날, 처음에 대한 앎을 문자적으로만 기억한다. 그러나 의미를 알지는 못한다.